Περιγράψτε κάτι που θυμάστε από τη σχολική ζωή σας στα Πρότυπα Εκπαιδευτήρια

Ο “χαμός” που γινότανε για να αγοράσουμε μία τυρόπιτα στο κυλικείο.

Το χαστούκι που έφαγα μια και μοναδική φορά από έναν δάσκαλο γιατί έβαλα τρικλοποδιά σε έναν μαθητή.

Τα κορόμηλα που προσπαθούσαμε να φάμε ρίχνοντας πέτρες στα δέντρα που βρισκόντουσαν πίσω από το νηπιαγωγείο.

Οι αθλητικές εκδηλώσεις στο κάτω γήπεδο που ήταν πάντοτε καταπληκτικές.

Οι καταπληκτικοί οδηγοί και συνοδηγοί των λεωφορείων μας.

Οι μεγάλες καρδιές των δασκάλων μας.

Τα περισσότερα πάρτυ που έχουν γίνει στη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς ήταν κατά τις σχολικές χρονιές 1976-1977 (Δ΄ Δημοτικού) και 1978-1978 (Στ΄ Δημοτικού).

Η απίθανη κυρία Νίτσα Στασινοπούλου που μου έδωσε φτερά όταν ήμουν στην 4η  Δημοτικού με ελληνικά μόνο της 1ης  Δημοτικού (ήμουν Έλληνας του εξωτερικού).

Όταν παίζαμε “μήλα” στο υπόστεγο του σχολείου με τα κορίτσια.

Ημερήσια εκδρομή... στο Ανατόλια.

Γυρίζαμε σπίτι με σπυριά από τις κάμπιες.

Η συγκινητική και απίθανη εκδήλωση αποφοίτησης της τάξης του 1979 με τον κύριο Σταύρο Ξύδη σε μουσική και καλλιτεχνική διεύθυνση.

Ο καθαρός αέρας που αναπνέαμε καθημερινά στα Πεύκα. Οι άριστες εγκαταστάσεις και το πράσινο χόρτο (γκαζόν) όπου παίζαμε.

Τα μαθητικά μας χρόνια, τα καλύτερα χρόνια.  Αξέχαστα!  Το δάκρυ έτοιμο είναι να κυλήσει μόνο που τα σκέφτομαι.  Είμαι χαρούμενος και υπερήφανος που μαθήτευσα και αποφοίτησα από αυτό το υπέροχο σχολείο, Πρότυπα Εκπαιδευτήρια Θεσσαλονίκης.  Πάντα στη καρδιά μου και πάντα στο μυαλό μου.  Αποθύμησα τους συμμαθητές μου.  Βλέπετε είμαι μόνιμος κάτοικος της μακρινής Βραζιλίας.

Φιλιά και χαιρετισμούς σε όλους.

Γεράσιμος Σπανός με ελληνική αγάπη από τη τροπική Βραζιλία.